Futbol w ciemności

Wielcy tego świata.

Zdjęcia oraz tekst w języku rosyjskim: drugoi
Tłumaczenie na język polski: Konstanty

Dwa tygodnie temu zobaczyłem na ulicy bilbord z reklamą turnieju piłki nożnej dla osób niewidomych. Kiedyś słyszałem o czymś takim ale nigdy nie widziałem, więc w piątek zadzwoniłem na numer, który był umieszczony na bilbordzie i uzyskałem akredytację (autor jest profesjonalnym fotografem – przyp. tłumacza). Wczoraj rano pojechałem do Sokolników, tutaj w piłkarskiej hali sportowej “Spartaka” odbył się Drugi Międzynarodowy Turniej piłki nożnej osób niewidomych. W turnieju uczestniczyły cztery drużyny reprezentacyjne – Rosji, Białorusi, Hiszpanii oraz Grecji.

Powiem od razu – nie rozumiem jak można grać w piłkę nożną nie widząc ani pola, ani piłki, ani przeciwników, ani bramki. Nie widząc nic – kompletne zero. To jest poza granicami rozumienia, dlatego przez pierwsze pół godziny starannie obserwowałem rozgrzewkę piłkarzy, próbując zrozumieć jak to wszystko wygląda.

Oni nic nie widzą, ale bardzo dobrze słyszą. Dlatego grają nie zwykłą piłką, a “grzechotką” — w piłce został zainstalowany system dźwiękowy z kulkami, dzięki któremu gracze mogą określić miejsce piłki. Ona jest bardzo ciężka i prawie nie odbija się. Wcześniej takie piłki były produkowane tylko w Brazylii i były dość drogie. Teraz są produkowane również w Rosji i to nie byle gdzie, a we “Wladimirskom centrale” (jedno z najstarszych rosyjskich więzień, ma ponad 225 lat – przyp. tłumacza).

Mecz piłkarski składa się z dwóch części, z których każda trwa 25 minut (z wymianą zawodników w trakcie meczu). W drużynie gra pięć osób: czterech graczy oraz bramkarz. Stroje mają zwykłe oprócz jednego szczegółu – opaski na oczach. Tak naprawdę jest tam nie tylko opaska — przed rozpoczęciem gry, sportowcom zaklejają oczy specjalnymi naklejkami, żeby zawodnicy z różną wadą wzroku mieli równe szanse. Oprócz tego, opaska pełni funkcję ochronną podczas gry.

Oprócz zawodników w grze uczestniczą: trener oraz tak zwany “przewodnik” – zazwyczaj stoi za bramką przeciwników i naprowadza graczy swojej drużyny na “cel” oraz kieruje ich ruchem. Swoim piłkarzom również pomaga bramkarz, który zgodnie z regulaminem jest osobą widzącą lub z małą wadą wzroku.

Mecz sędziuje dwóch sędziów (wczoraj to byli rosyjski oraz hiszpański). Oni pilnują gry, przyznają faule oraz pomagają zawodnikom: w grze często zdarzają się sytuacje, gdy piłka zatrzymuje się i gracze nie mogą jej odnaleźć. Wtedy sędzia podbiega do piłki i delikatnie zaczyna po niej postukiwać butem, by zawodnicy mogli ją “usłyszeć”.

Wzdłuż boiska są zamontowane miękkie bandy – pełnią funkcję ogranicznika przestrzeni, pomagają graczom “prowadzić” piłkę, a także w ich pobliżu odbywają się najbardziej aktywne rozgrywki.

Tutaj prawie nie ma krótkich oraz długich podań, jak i gry głową. Piłkarze wykorzystując swoje umiejętności dryblingu prowadzą piłkę ostrożnie, ciągle ją kontrolując, w tym samym czasie starają się orientować na boisku, poruszając się według wskazówek trenera i “przewodnika”. Najbardziej zdumiewającym jest moment, kiedy osoba niewidząca strzela gola widzącemu bramkarzowi. Jak trzeba wyczuwać przestrzeń, żeby móc uderzyć w piłkę, której nie widzisz i trafić do “niewidzialnej” bramki! To rzecz niepojęta.

Rozgrzewka.

Oni grają w jednej drużynie i nigdy nie widzieli się . Po środku — z numerem 11, Andrzej Kowalow.

Uroszyste otwarcie turnieju.

Orkiestra zagrała hymny wszystkich czterech państw uczestniczących w turnieju.

Drużyna reprezentacyjna Rosji śpiewa hymn.

Federacja piłki nożnej dla osób słabowidzących oraz niewidomych została zarejestrowana dopiero dwa lata temu, a chłopaki (tu mowa o drużynie rosyjskiej – przyp. tłumacza) już całkiem dobrze zagrali na Mistrzostwach Europy w Nancie (Francja)  – zdobyli 7 miejsce oraz Nagrodę Uczciwej Gry, wywalczyli również prawo wystąpić na Mistrzostwach Świata 2010 w Anglii.

Profesor, chirurg-oftalmolog Igor Miedwiediew (Игорь Медведев) — człowiek, który promuje w Rosji piłkę nożną dla osób niewidomych. On nie tylko uczestniczył w organizacji Federacji, ale również wspomaga ją finansowo.

Białoruski trener udziela swoim chłopakom rad przed rozpoczęciem gry.

Naklejki na oczy — rytuał obowiązkowy.

Piłka nożna dla osób niewidomych “fonetycznie” jest podobna do tenisu – widownia milczy, a gracze nie. Według reguł tej piłki, widownia musi zachowywać ciszę, a sportowcy na odwrót – komentować swoje ruchy, tym samym wskazując przeciwnikom oraz swojej drużynie swoją lokalizację. Wykonując ten czy inny manewr, gracz musi głośno i wyraźnie mówić “Ja” lub “Moja”.

Drużyna reprezentacyjna Rosji: Wiaczesław Żylcow, Miniwagyz Szarafetdynow, Konstanty Strokow oraz Aleksandr Gurtowienko

Starszy trener rosyjskiej drużyny — Nikołaj Bieriegovoj.

Walka przy bandach.

Widownia nie była liczna – kilkadziesiąt osób. Na to boisko jest bardzo ciężko trafić nawet za pomocą GPS.

Rosjanie wygrali z Białorusinami 2:0.

Drużyna reprezentacyjna Hiszpanii jest jedną z najsilniejszych na świecie. Właśnie w Hiszpanii w 1986 roku odbyły się pierwsze narodowe mistrzostwa w piłce nożnej dla osób niewidomych.

Różnicę widać od razu: kiedy patrzysz na grę Hiszpanów, zapominasz o tym, że są to osoby niewidome.

Podczas każdej połówki jest dopuszczalna pięciominutowa przerwa.

Grecy przegrali z Hiszpanami 2:1, ale nie było im przykro. Po ukończeniu gry wszyscy zawodnicy dostali pamiątkę – wojskowe “czapki-uszanki”.

Oni tylko na boisku wyglądali tak pewnie i bojowo, а teraz stanęli jeden za drugim, położyli rękę na ramię sąsiada i jak dzieci idą za przewodnikiem do szatni.

Oni słyszą dźwięk migawki aparatu z kilku metrów i zaczynają uśmiechać się – nas fotografują.

Drużyna reprezentacyjna Rosji wystąpi na Mistrzostwach Świata, które odbędą się w Anglii 14-22 sierpnia 2010.

Życzmy im powodzenia.

Nagranie wideo z meczu:

httpvh://www.youtube.com/watch?v=moS8Y9qtK4I&
Nauka rosyjskiego