Bezokolicznik w języku rosyjskim
Bezokolicznik (неопределённая форма глагола lub инфинитив łac. infinitivus — «nieokreślony»). Bezokolicznik w języku rosyjskim określa czynność lub stan bez uwzględnienia trybu, czasu, osoby oraz liczby.
Bezokolicznik — nieodmienna forma czasownika, której są właściwe tylko stałe kategorie gramatyczne: aspekt (dokonany/niedokonany), przechodni/nieprzechodni, zwrotny/niezwrotny oraz koniugacja*.
*Koniugację czasownika określamy według bezokolicznika w przypadku gdy końcówka w formie osobowej nie jest pod akcentem.
W języku rosyjskim rozróżniamy trzy formy bezokolicznika:
1) Bezokoliczniki zakończone na sufiks -ть, (sufiks -ть jest czasem rozpatrywany jako końcówka, np. w szkole podstawowej). Sufiks -ть mają czasowniki, temat których kończy się na samogłoskę, np.: чита́-ть, писа́-ть, гуля́-ть. W języku rosyjskim istnieje również kilka czasowników, z tematami zakończonymi na spółgłoskę с lub з, po których występuje sufiks -ть, np.: клас-ть, лез-ть, крас-ть.
2) Bezokoliczniki zakończone na sufiks -ти, (sufiks -ти jest czasem rozpatrywany jako końcówka, np. w szkole podstawowej). Sufiks -ти mają czasowniki, których temat kończy się na spółgłoskę, np.: нес-ти́, вез-ти́, ид-ти́.
W języku rosyjskim zakończenie -ти jest zawsze pod akcentem, z wyjątkiem bezokoliczników z prefiksem (przedrostkiem) вы- (w czasownikach oznaczających czynność dokonaną): нести́ – вы́нести, везти́ – вы́везти.
3) Bezokoliczniki zakończone na -чь, typu печь, течь, стеречь stanowią bardzo nieliczną grupę czasowników w języku rosyjskim. W przypadku tych czasowników zakończenie -чь nie jest sufiksem, lecz należy do rdzenia wyrazu. Podczas odmiany tych czasowników występuje wymiana spółgłosek ч-к, ч-г, np.: печь – пёк, стеречь – стерёг.
W zdaniu bezokolicznik może występować w funkcji:
1) Podmiotu
2) Orzeczenia złożonego
3) Dopełnienia
4) Przydawki
5) Okolicznika