Północny Bajkał cz.1 – podróże po Rosji

Ита́к, г. Северобайкальск. Он стоит на самом берегу Байка́ла.

Как добра́ться:

1. По́ездом. Ка́ждый день в том направле́нии хо́дят поезда, из Новосиби́рска я добира́юсь за два дня. Причём за 6 часо́в до Северобайкальска, на ста́нции Ле́на, обы́чно выхо́дят почти́ все лю́ди. И э́ти после́дние 6 часо́в пути́ е́дешь в практи́чески пусто́м ваго́не. А за окно́м тем вре́менем вид на горы и ди́кую тайгу́. О́чень краси́во. Кста́ти с вокза́ла мо́жно вы́йти пря́мо на Байка́л по виаду́ку.
2. На маши́не. Основна́я дорога че́рез Братск. Э́тим ле́том там у меня́ е́хала сестра́. Так вот отре́зок пути́ в 300 км от Бра́тска до Северобайкальска они́ е́хали 16 часо́в! Э́то с её слов. Возмо́жно там и не 300 км. на э́том уча́стке. Но всё равно́ впечатля́ет. Дорога отврати́тельная! Са́мый жу́ткий уча́сток на перева́ле Даван. Когда́ я е́хала че́рез него́ в Ирку́тск на Истане. мы слома́ли за́днюю рессо́ру. И не мы одни́ таки́е везунчики, кто-то лома́ет подве́ску, кто-то теря́ет колеса. А кругом тайга́, и не позвони́шь никому́. Одна́ко нам на встре́чу попада́лись легкову́шки, ви́димо, мо́жно пройти́ э́тот уча́сток да́же на пузотерке. Зимо́й перева́л чи́стят, но не всегда́. Ещё есть дорога на Ирку́тск. Ну как дорога… Ли́чно в моем атласе автодоро́г её нет. Э́то тра́сса че́рез Жигалово. Е́сли мне не изменя́ет па́мять, длино́й она́ 800 км. И из них асфа́льта приме́рно 150 км. Остально́е э́то гравийка и гли́нистое месево. Дорога жесть! Бо́льше я по э́той доро́ге е́хать не хочу́. Э́тим путём я е́хала 23 ча́са, вме́сто обы́чных 16 часо́в. Е́сли соберётесь е́хать э́тим путём, то лу́чше в суху́ю пого́ду, ина́че дорога ско́льзкая.
3. Самолётом из Ирку́тска и́ли из Улан-Уде́. Но в Северобайкальске аэропо́рта нет, там не хвати́ло под него́ места. Аэропо́рт есть в п. Нижнеангарск в 22 км. от города. Ка́ждые полчаса́ ме́жду посёлком и Се́верным хо́дят маршру́тки. Биле́ты на самолёт о́коло 5 т.р. О́чень всё зави́сит от пого́ды. Е́сли бу́дут дожди́, то самолёты не бу́дут лета́ть.
4. Коме́той из Ирку́тска. Э́то са́мый живопи́сный спо́соб. Идёт она́ по Байка́лу 12 часо́в. Су́дно – зверь, оно́ не плывёт, оно́ лети́т! В буква́льном смы́сле, так как оно́ оснащено́ подво́дными крыльями. Стоит практи́чески так же как самолёт 4.5 ты́сячи. Хо́дит два ра́за в неде́лю.
5. Ну и ещё оди́н экзоти́ческий спо́соб. Э́то по льду зимо́й. Са́мый кре́пкий лёд на Байка́ле в феврале́/ма́рте. Маши́ну выде́рживает споко́йно. Ча́сто дорога обозна́чена ёлочками, кото́рые стоят пря́мо во льду.

На фо́то Вокза́л в Северобайкальске

A zatem, Siewierobajkalsk. Leży na samym brzegu Bajkału.

Jak dojechać:

1. Pociągiem. W tym kierunku codziennie jeżdżą pociągi. Z Nowosibu dojeżdżam w dwa dni. Przy czym, około 6 godzin przed Siewierobajkalskiem na stacji Lena zazwyczaj wychodzą prawie wszyscy pasażerowie. I pozostałe 6 godzin podróży jedziesz w prawie pustym wagonie. A tymczasem za oknem widok na góry i dziką tajgę. Bardzo ładnie. Nawiasem mówiąc, z wagonu można wyjść po wiadukcie bezpośrednio do Bajkału.
2. Główna droga wiedzie przez Brack. Tym latem jechała moja siostra. Otóż odcinek drogi 300 km z Bracka do Siewierobajkalska jechali 16 godzin! To wg jej słów. Możliwe, że na tym odcinku nie jest 300 km. Ale mimo wszystko robi wrażenie. Droga jest paskudna! Najgorszy odcinek na przełęczy Dawan. Kiedy jechałam nią do Irkucka na Istanie, zepsuł się nasz tylny resor. Nie tylko my jesteśmy takimi szczęśliwcami, komuś psuje się zawieszenie, ktoś gubi koła. A wokół tajga i do nikogo nie zadzwonisz. Jednak czasem spotykaliśmy auta jadące z naprzeciwka, najwidoczniej można pokonać ten kawałek drogi nawet na „niskopodwoziówce”. Zimą przełęcz jest czyszczona, ale nie zawsze. Jest też droga na Irkuck. Droga… W moim atlasie drogowym jej nie ma. To jest trasa przez Żigałowo. Jeśli pamięć mnie nie myli, to ma ona długość 800 km. Pozostała część to żużlówka i gliniaste mięsiwo. Koszmarna droga! Więcej nią nie chcę jechać. Tą drogą jechałam 23 godziny, zamiast normalnych 16. Jeśli zdecydujesz się jechać tą drogą, to lepiej w suchą pogodę, w przeciwnym razie droga jest śliska.
3. Samolotem z Irkucka lub z Ułan-Ude. Ale w Siewierobajkalsku nie ma lotniska, tam nie wystarczyło na nie miejsca. Lotnisko jest w miejscowości Niżnieangarsk 22 km od miasta. Co pół godziny między osadą i Siewiernym jeżdżą busy. Bilety lotnicze kosztują ok. 5 tys. rub. Wszystko jest uzależnione od pogody. Jeśli będą deszcze, to samoloty nie będą latać.
4. Kometą z Irkucka. To najbardziej malowniczy sposób. Płynie po Bajkale 12 godzin. Statek-zwierz, nie płynie, a leci! Dosłownie, gdyż posiada podwodne skrzydła. Kosztuje praktycznie tyle co samolot – 4,5 tysiąca. Pływa dwa razy w tygodniu.
5. I jeszcze jeden egzotyczny sposób. Zimą po lodzie. Najmocniejszy lód na Bajkale jest w lutym-marcu. Samochód wytrzymuje bez problemów. Często droga jest zaznaczona choinkami, które stoją bezpośrednio w lodzie.

Na zdjęciu dworzec w Siewierobajkalsku

На́ша подру́га, кото́рая е́здит на Байка́л уже не́сколько лет в о́тпуск, говори́т, что са́мая гла́вная оде́жда на Байка́ле – э́то купа́льник и пухови́к. И э́то не лишено́ смы́сла. Е́сли едите, то возьмите и то и друго́е. В э́том году́ там бы́ло да́же жа́рко, но э́то анома́лия. Пого́да меня́ется дово́льно бы́стро. Причём бо́льше в холо́дную сто́рону. Са́мое лу́чшее вре́мя туда́ е́хать – э́то ию́ль ме́сяц. В Байка́ле мо́жно и ну́жно купа́ться! Вода́ прогрева́ется до 18 гра́дусов. В самом Северобайкальске с пля́жами не о́чень. Поэ́тому мно́гие е́дут в п. Нижнеангарск. А там песо́чек и отмели, вода́ успева́ет нагре́ться. О́тмелей мно́го, быва́ет так, что идёшь и идёшь, а воды всё по коле́но.

Но и без пуховика́ и тёплых веще́й мо́жет быть неую́тно. Поэ́тому запаси́тесь. Быва́ет так, что прихо́дят дожди́ и на неде́лю. Вот тогда́ стано́вится промо́згло и хочется утепли́ться. Ещё там есть 4 горя́чих исто́чника. Э́тот как раз на холо́дную пого́ду. Так что купа́льник пригоди́тся в любо́м слу́чае.
Комары́ есть но не везде́, в основно́м в тайге́, в не́которых места́х ша́стают клещи́.

На э́том пока́ все, в сле́дующих по́стах напишу́, как добра́ться до горя́чих исто́чников и до други́х краси́вых мест.

Nasza koleżanka, która jeździ na Bajkał już kilka lat na urlop, twierdzi, że najważniejsze ubranie na Bajkale to strój kąpielowy i kurtka puchowa. I ma to sens. Jeśli jedziesz, to weź i to i to. W tym roku tam było nawet gorąco, ale to anomalia. Pogoda zmienia się dość szybko. Przy czym raczej w stronę chłodu. Najlepiej jechać tam w czerwcu. W Bajkale można i trzeba się kąpać. Woda nagrzewa się do 18 stopni. W samym Siewierobajkalsku z plażami nie jest najlepiej. Dlatego wiele osób jeździ do Niżnieangarska. A tam piaseczek i płycizna, woda zdąża nagrzać się. Płycizn jest wiele, bywa tak, że idziesz i idziesz, a wody ciągle po kolana.

No i bez kurtki puchowej i ciepłych rzeczy może być nieprzyjemnie. Dlatego przygotuj się. Bywa tak, że deszcze leją nawet tydzień. Wtedy robi się wilgotnie i człowiek chce się ogrzać. Są tam też 4 gorące źródła. To akurat na chłodny czas. Strój kąpielowy przyda się więc na pewno.

Komary są, ale nie wszędzie, zwłaszcza w tajdze w niektórych miejscach buszują kleszcze.

To na razie koniec. W następnych postach napiszę jak dotrzeć do gorących źródeł i do innych ładnych miejsc.