O busikach i odległościach w Rosji

Wydawałoby się, że taki zwykły busik… A jednak niezwykły. Wystarczy spojrzeć na mapę, by przekonać się na czym polega niezwykłość.

Na swojej trasie pokonuje prawie 10 000 km.

Tak! Niemal dziesięć tysięcy kilometrów! Przy czym granica lądowa Polski wynosi ok. 3000 km. Zatem w czasie jednego kursu busik 3 razy okrąża granicę lądową Polski. Niesamowite!

Piatigorsk (ros. Пятигорск) – miasto w południowej Rosji, w Kraju Stawropolskim, na Przedkaukaziu. Stolica Północnokaukaskiego Okręgu Federalnego. Położone na zboczu góry Maszuk, nad rzeką Podkumok (dopływ Kumy), na wysokości ok. 600 metrów nad poziomem morza.

Pierwsze wzmianki o źródłach mineralnych na tym obszarze pochodzą z zapisków XIV-wiecznego arabskiego podróżnika Muhammada Ibn Battuty.

Badania wód mineralnych w Rosji rozpoczęły się w XVIII wieku w okresie panowania Piotra I. W 1717 roku właściwości lecznicze piatigorskich źródeł zostały po raz pierwszy opisane przez carskiego lekarza G. Szobera.

Osada została założona w 1780 roku. W 1803 roku dekretem carskim została ona ustanowiona kurortem. Uzdrowisko początkowo nazywane było Gorące Wody (ros. Горячие Воды, Goriaczije Wody), dopiero w 1830 roku ośrodek otrzymał swoją obecną nazwę wraz z prawami miejskimi. Nazwa miasta jest zbitkiem rosyjskich słów “пять гор” (pięć gór) i pochodzi od nazwy pobliskiej góry Besztau o pięciu szczytach („besz”-pięć, „tau”-gór z tur.).

W 1841 roku w Piatigorsku zginął w pojedynku rosyjski poeta Michaił Lermontow.

W 1920 roku w mieście powstał Instytut Balneologiczny.

W czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej miasto zostało zajęte przez wojska hitlerowskie. Okupacja trwała od sierpnia 1942 roku do stycznia 1943 roku, kiedy to Piatigorsk został wyzwolony przez wojska Frontu Zakaukaskiego. Działania wojenne spowodowały ogromne szkody w mieście i okolicach.

Uzdrowisko
W okolicy znajduje się ponad 40 źródeł wód mineralnych (w tym cieplice do 60 °C), o różnym składzie chemicznym, część radoczynnych. Z pobliskiego jeziora Tambukańskiego wydobywana jest borowina stosowana w kuracjach i leczniczych kąpielach błotnych. Uzdrowisko specjalizuje się w leczeniu chorób układu pokarmowego, nerwowych, dróg moczowych, serca i układu krążenia, reumatycznych, skórnych, chorób kobiecych.

Władywostok ros. Владивосток – miasto w Rosji, stolica Kraju Nadmorskiego. 578,213 tys. mieszkańców (2010). Końcowy punkt Kolei Transsyberyjskiej. Ważny port morski. Położony w południowej części półwyspu Murawiowa-Amurskiego, przy Zatoce Piotra Wielkiego, pośród wzgórz.

20 czerwca (2 lipca) 1860 r. założono przystań Władywostok; 2 lata później oficjalnie nazwany portem. Od 1880 miasto. Od 1888 r. stolica Obwodu Nadmorskiego. W 1903 r. ustanowiono kolejowe połączenie z Moskwą. Wkrótce stał się najważniejszym rosyjskim portem na Oceanie Spokojnym.

Aktywnie uczestniczył w Rewolucji 1905 r. Zdobyty przez bolszewików w grudniu 1917 r., a w kwietniu 1918 r. przez desant wojsk japońskich, angielskich i amerykańskich. Ostateczne zwycięstwo wojsk bolszewickich nastąpiło w 1922 r. po zajęciu przez armię Republiki Dalekiego Wschodu pod dowództwem I.P Uborewicza. W listopadzie tego samego roku włączony do Rosyjskiej Federacyjnej SRR. Z portu wypływały statki więzienne do Magadanu. Do 1991 roku był miastem zamkniętym dla cudzoziemców. Obecnie Władywostok jest coraz częściej odwiedzany przez turystów, głównie z Japonii i Chin.

Władywostok jest centrum przemysłowym rosyjskiego Dalekiego Wschodu. Przetwórstwo rybne, przemysł elektromaszynowy, stoczniowy, produkcja maszyn górniczych. Baza rosyjskiej Floty Oceanu Spokojnego. Trzy uniwersytety, szkoła morska, politechnika, Akademia Sztuk lącząca konserwatorium, szkołę aktorską i szkołę malarską. Opera. Filharmonia. Trzy teatry. Kilka muzeów, w tym krajoznawczy i muzeum floty.